Όλοι φοβόμαστε κάτι. Το ίδιο ισχύει και τα παιδιά μας. Ορισμένα φοβούνται το σκοτάδι, άλλα έχουν εφιάλτες ή τρέμουν τις αράχνες και η λίστα όλο και μεγαλώνει... Για τα βρέφη από 10 μηνών έως δύο ετών ο πιο συνηθισμένος φόβος είναι ο αποχωρισμός από τους γονείς, για τα παιδιά από 4 έως 6 ετών μπορεί να είναι τα τέρατα και οι δυνατοί θόρυβοι, ενώ για τα μεγαλύτερα παιδιά οι φυσικές καταστροφές ή το ενδεχόμενο της απώλειας ενός αγαπημένους τους προσώπου.
Όταν το παιδί μας μοιράζεται μαζί μας τους φόβους του, πρέπει πάνω από όλα να το ακούσουμε και να του εξηγήσουμε, ότι και η μαμά και ο μπαμπάς φοβούνται κάποιες φορές, αλλά το ξεπερνούν. Ο σκοπός λοιπόν είναι να του μάθουμε τα μυστικά που θα το βοηθήσουν να τους αντιμετωπίζει και να τους ξεπερνά μόνο του...
Εφιάλτες και τρομακτικά όνειρα: Σύμφωνα με έρευνες της Αμερικανικής Ιατρικής Ακαδημίας Ύπνου (American Academy of Sleep Medicine), τα παιδιά ηλικίας από πέντε έως δέκα ετών είναι ιδιαίτερα επιρρεπή σε εφιάλτες, οι οποίοι είναι συχνά πολύ αληθινοί και μάλιστα τους θυμούνται μετά από χρόνια. Αν το παιδί μας έχει κάποιον εφιάλτη και ξυπνήσει φοβισμένο τη νύχτα δεν έχουμε παρά να το καθησυχάσουμε, λέγοντας του πως ήταν μια περιπέτεια που πέρασε, και να το πάρουμε αγκαλιά για να νιώσει την ασφάλεια και να συνεχίσει ήσυχο τον ύπνο του.
Θόρυβοι τη νύχτα: Ας είμαστε ειλικρινείς, όλοι έχουμε νιώσει αυτόν τον φόβο, πόσο μάλλον το παιδί μας που κοιμάται μόνο στο δωμάτιο του, ενώ η μαμά και ο μπαμπάς έχουν παρέα ο ένας τον άλλον. Αν ξυπνήσει τη νύχτα με την αίσθηση πως ακούει θορύβους, καλό είναι να το διαβεβαιώσουμε πως εμείς δεν τους ακούμε και πως δεν υπάρχει κανένας άλλος μέσα στο σπίτι. Αν του πούμε πως θα ξαπλώσουμε δίπλα του μέχρι να αποκοιμηθεί, κατά πάσα πιθανότητα θα το πάρει αμέσως ο ύπνος.
Το σκοτάδι: Πρόκειται για έναν από τους πιο συχνούς φόβους των παιδιών, και μάλιστα δεν αποκλείεται ένα παιδί να φοβάται να μείνει μόνο του σε ένα σκοτεινό δωμάτιο ακόμη και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ο καλύτερος τρόπος να το αντιμετωπίσουμε είναι να του δώσουμε να καταλάβει πως αντιλαμβανόμαστε τον φόβο του και να το βοηθήσουμε να τον αντιμετωπίσει. Καλό είναι να του εξηγήσουμε, πως αυτό που το τρομάζει στην πραγματικότητα, είναι πως δεν μπορεί να δει τι υπάρχει γύρω του, οπότε την επόμενη φορά που θα νιώσει πως φοβάται αρκεί να ανάψει το φως για να δει πως όλα είναι καλά!
Σκυλί που γαβγίζει: Εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Αν για παράδειγμα το παιδί μας φοβάται το σκυλί του γείτονα και εμείς του ζητήσουμε να το βάλει για λίγο μέσα στο σπίτι, δυστυχώς πετυχαίνουμε το αντίθετο, αφού στέλνουμε το μήνυμα πως το σκυλί είναι επικίνδυνο. Αν όμως ζητήσουμε από το παιδί να έρθει μαζί μας να γνωρίσουμε το σκυλάκι του γείτονα, ίσως αλλάξει γνώμη. Ακόμα και μια επίσκεψη σε ένα pet shop θα τον κάνει να δει το σκυλί με άλλα μάτια!
Tέρατα και φαντάσματα: Τα παιδιά ηλικίας 4 έως 6 ετών που η φαντασία τους καλπάζει, πολλές φορές δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τι είναι αληθινό και τι όχι, και έτσι μπορεί να θεωρούν πως τα τέρατα είναι αληθινά και να φοβούνται πως μπορεί να βρίσκονται κάτω από το κρεβάτι ή μέσα στη ντουλάπα. Εμείς, δεν έχουμε παρά να ανάψουμε το φως, και να διαπιστώσουμε μαζί τους πως δεν κρύβεται κανένα τέρας ούτε στην ντουλάπα, ούτε στο κρεβάτι και να τους δώσουμε ένα αρκουδάκι για να κοιμούνται αγκαλίτσα.
Καλό είναι να μην ξεχνάμε πως τα παιδιά βλέπουν εμάς τους γονείς ως πρότυπα, για καμιά φορά για να ξεπεράσουν τους φόβους τους, αρκεί να τους πούμε πώς ξεπεράσαμε εμείς τους δικούς μας!
