Για έκτη συνεχόμενη μέρα βλέπουμε εικόνες απόλυτης καταστροφής από τον νομό Μαγνησίας όπου θρηνούμε νεκρούς, ένα τεράστιο «γιατί» εξακολουθεί να πλανάται για τον τόσο άδικο θάνατο του Αντώνη και οι νεκροί ξεπέρασαν τους 2.000 από τον φονικό σεισμό στο Μαρόκο. Και δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας από τις καταστροφικές πυρκαγιές στον Έβρο, την Αττική και αλλού. Η πραγματικότητα μοιάζει με δυστοπία και δικαιολογημένα φοβάται κανείς πλέον να παρακολουθήσει ειδήσεις, να ανοίξει την τηλεόραση ή να μπει σε κάποιο ειδησεογραφικό site. Και μέσα σε όλη αυτή την ατμόσφαιρα, σήμερα χτύπησε το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς -με εξαίρεση τα σχολεία που βρίσκονται στις πληγείσες περιοχές - που εκτός από μεγάλη προσμονή, για πολλά παιδιά συνεπάγεται και μεγάλο άγχος. Άγχος για τον αποχωρισμό, για την πρώτη μέρα στο σχολείο ή για τις σχολικές επιδόσεις στα μεγαλύτερα παιδιά... Πώς θα τα προετοιμάσουμε και κυρίως πώς θα τα θωρακίσουμε (αλλά και εμάς τους ίδιους);
Μία από τις τεχνικές στην οποία καταφεύγουν από νωρίς οι γονείς και τους έχει σώσει αμέτρητες φορές, είναι ο περισπασμός. Κλαίει το μωρό γιατί δεν θέλει να μπει στο καρότσι, του δίνεις ένα κουκλάκι και σταματάει. Χτυπιέται το νήπιο στο σούπερ μάρκετ γιατί θέλει όλες τις καραμέλες, του λες πως θα πάτε στο λούνα παρκ και αμέσως γελάει. Τα παραδείγματα είναι πολλά και πάντα με αίσιο τέλος. Τα πράγματα δυστυχώς δεν είναι τόσο απλά αυτή τη φορά. Η τεχνική όμως είναι αλάνθαστη και σε αυτήν θα επιστρέψουμε ξανά.
- Ναι, ολόκληρες περιοχές στη Λάρισα και τον Βόλο είναι πλημμυρισμένες και οι εικόνες είναι αποκαρδιωτικές. Όμως υπάρχουν και εικόνες με πιλότους που έσωσαν ηρωικά ολόκληρες οικογένειες αλλά και με απλούς πολίτες που με δική τους πρωτοβουλία μπήκαν στις βάρκες μεταφέροντας ανθρώπους και ζώα σε ασφαλές σημείο. Σε αυτούς πρέπει να εστιάσουμε. Και να τους επαινέσουμε δυνατά για τη δύναμη, την τόλμη, τη γενναιότητα, την ανθρωπιά, την ενσυναίσθηση. Και να προσπαθήσουμε να τους μοιάσουμε, να γίνουμε σαν αυτούς και να είμαστε οι πρώτοι που θα σπεύδουν για βοήθεια.
- Ναι, εκατοντάδες άνθρωποι έφυγαν από τα σπίτια τους και δεν ξέρει κανείς πότε και αν θα μπορέσουν να επιστρέψουν. Όμως εκατοντάδες άλλοι έσπευσαν και τους πήγαν κουβέρτες, ρούχα, τρόφιμα, νερό, είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα. Και σε αυτούς πρέπει να εστιάσουμε που μας θύμισαν τι σημαίνει αλληλοβοήθεια, τι σημαίνει συμπάσχω αλλά και να δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε κι εμείς!
- Ναι, ο Αντώνης έφυγε τόσο άδικα και αναίτια. Όμως υπήρξαν 50, 100, 150 άνθρωποι που είδαν τι συνέβη και δεν σιώπησαν. Φώναξαν από την πρώτη στιγμή, επέμειναν, κατήγγειλαν το γεγονός. Και σε αυτούς πρέπει να εστιάσουμε που όχι μόνο δεν αδιαφόρησαν αλλά δεν θα ησυχάσουν μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.
- Ναι, ο σεισμός στο Μαρόκο ήταν πολύ ισχυρός και πολλά κτίρια κατεδαφίστηκαν. Αμέσως όμως, εθελοντές, χωρίς να περιμένουν τα σωστικά συνεργεία, άρχισαν να ψάχνουν στα συντρίμμια και να βοηθούν όπου υπάρχει ανάγκη. Και σε αυτούς πρέπει να εστιάσουμε, για τον ηρωισμό τους και την δίχως δεύτερη σκέψη προσφορά.
- Ναι, σήμερα άνοιξαν τα σχολεία. Για μερικά παιδιά είναι η πρώτη φορά που θα αποχωριστούν το σπίτι και τους γονείς τους, άλλα θα πάνε σε καινούριο σχολείο, άλλα έχουν ανέβει εκπαιδευτική βαθμίδα και θα έχουν περισσότερες υποχρεώσεις και απαιτήσεις. Για όλα όμως, η αγωνία είναι η ίδια. Και όλα έχουν την ίδια ανάγκη: Να εστιάσουν σε όσα ωραία πρόκειται να έρθουν, τους νέους φίλους που θα κάνουν και τις εκπλήξεις που τους περιμένουν.
Διαβάστε εδώ: «Το παιδί μου έχει άγχος» | Ποια είναι τα σημάδια και ποιοι οι τρόποι αντιμετώπισης;
Ω, τι κόσμος μαμά!
Μαμά και μπαμπά, οι συνθήκες δεν είναι πάντα εύκολες και σε περιόδους όπως αυτή προκαλούν στρες σε όλους, μικρούς και μεγάλους. Μην ξεχνάτε όμως...
- Να είστε ευγνώμονες για το δώρο της ζωής και να εστιάζετε στα θετικά, γιατί πάντα υπάρχουν.
- Να αντλείτε δύναμη από την αγκαλιά των παιδιών σας, όπως αυτά αντλούν ηρεμία από τη δική σας.
- Να θυμίζετε στα παιδιά με τον τρόπο σας πως η οικογένειά σας είναι «φωλιά και καταφύγιο», όπου μέσα σε αυτό όλοι είστε πάντα ασφαλείς, γιατί έχετε ο ένας τον άλλο.
- Να τους δείχνετε πώς μετατρέπουμε τη θλίψη και την απογοήτευση σε δύναμη για να προσφέρουμε βοήθεια σε όσους έχουν την ανάγκη μας - και είναι πολλοί.
- Να ακούτε τα παιδιά σας, να συζητάτε μαζί τους, να τα ενθαρρύνετε να εκφράζονται και να απαντάτε στις ερωτήσεις τους - ανάλογα πάντα με την ηλικία τους και με όσα ήδη γνωρίζουν.
- Πως η αγάπη - όσο κλισέ κι αν ακούγεται- μετατρέπει το σκοτάδι σε φως.
Καλή σχολική χρονιά!
