Parenthood

Εκείνα θέλουν να κοιμηθούν λίγο παραπάνω ή να κάνουν νάζια κι αγκαλιές, εσείς από την άλλη βιάζεστε να ετοιμαστείτε για να προλάβετε το σχολικό αλλά και να είστε συνεπείς στη δουλειά σας.

Ο ουρανός έχει γεμίσει από γονείς-«ελικόπτερα», που περιφέρονται διαρκώς πάνω από τα μικρά τους επιβλέποντας κάθε κίνησή τους, έτοιμοι να παρέμβουν με την παραμικρή δυσκολία. Γιατί έχουμε γίνει όλοι υπερ-παρεμβατικοί και πώς επηρεάζονται τα παιδιά από το συγκεκριμένο μοντέλο ανατροφής;

Είμαστε στο πάρκο με τον γιο μας, όταν αρχίζει να πετάει παιχνίδια σε άλλα παιδιά και να τα σπρώχνει. Ίσως δεν αντισταθούμε στον πειρασμό να του βάλουμε τις φωνές, αλλά ξέρουμε ήδη ότι ένα ξέσπασμα με φωνές είναι λάθος.

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι πρέπει να επιλέξω ανάμεσα σε δύο σενάρια: να πάει ο γιος μου την επόμενη μέρα στο σχολείο χωρίς να έχει κάνει καμία από τις εργασίες του ή να του τάξω (για ακόμα μία φορά) γλύκισμα και, μετά από τόση ζάχαρη που θα έχει καταναλώσει για να βγάλει την τρίτη δημοτικού, να

Τα λατρεύετε, μας το αποδεικνύετε κάθε φορά με τη συμμετοχή σας, κι εμείς απολαμβάνουμε όσο τίποτα τις απαντήσεις σας! Το BOOM ρώτησε κι εσείς απαντήσατε... 

Κάποτε ένας μπαμπάς μπλόγκερ περιέγραψε ένα πείραμα που έκανε: Αποφάσισε για μία μέρα να λέει στα παιδιά του «ναι» σε όλα - ή τουλάχιστον σε ό,τι δεν θα έβαζε σε κίνδυνο τη ζωή και την ακεραιότητά τους.

Η εμπειρία της μητρότητας μπορεί να είναι πραγματικά απολαυστική, εφόσον φυσικά δεν συνοδεύεται, σε σπάνιες περιπτώσεις, από αληθινά δύσκολες δοκιμασίες.

Τρέχει εξαιρετικά γρήγορα, μιλάει ακατάπαυστα, έχει άποψη, δεν αφήνει κουβέντα να πέσει κάτω, δεν κρατάει μυστικά, σας θέλει δίπλα του 24/7, θέλει να ανακαλύψει τα πάντα, δεν κουράζεται ποτέ, τη μια στιγμή μπορεί να θέλει αγκαλίτσες και αμέσως μετά να χτυπιέται στο πάτωμα χωρίς λόγο...