Ένα ζευγάρι που παίρνει την απόφαση να υιοθετήσει δεν βιώνει την περίοδο προετοιμασίας μιας εγκυμοσύνης και επιπλέον καλείται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα -π.χ. φόβου, ανασφάλειας, αυτοεκτίμησης- που συχνά συνοδεύουν ένα παιδί που έχει ήδη περάσει ένα κρίσιμο μέρος της ζωής του χωρίς σταθερό σπίτι, αγάπη και οικογένεια.
Αν ετοιμάζεστε ή έχετε κάνει ήδη αυτό το μεγάλο βήμα, η Lesli Johnson, ψυχοθεραπεύτρια οικογένειας και γάμου και υιοθετημένη η ίδια, σας μεταφέρει δέκα σημαντικά από τα τουλάχιστον δέκα χιλιάδες πράγματα που ένα υιοθετημένο παιδί θα ήθελε να γνωρίζουν οι θετοί γονείς του.
1. Προτού με υποδεχτείτε στο σπίτι σας, προετοιμαστείτε όσο μπορείτε καλύτερα, συναισθηματικά και ψυχολογικά. Μεταξύ άλλων, όπως επισημαίνει η ειδικός, «αν ο λόγος της υιοθεσίας είναι η αδυναμία σας να αποκτήσετε βιολογικό παιδί, είναι σημαντικό καταρχήν να πενθήσετε γι’ αυτήν προτού προχωρήσετε σε υιοθεσία. Η υιοθεσία δεν είναι υποκατάστατο μιας γέννας, είναι ένας από τους πολλούς τρόπους να κάνουμε οικογένεια».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / Xavier Mouton (UNSPLASH)
2. Δεν μπορείτε να σβήσετε τον πόνο μου από παλαιότερες, τραυματικές εμπειρίες. «Μπορείτε όμως να προσφέρετε ένα ασφαλές σπίτι στο παιδί για να εξερευνήσει τα συναισθήματά του και να τα αναγνωρίσει».
3. Θέλω να με βοηθήσετε να κατανοήσω την ιστορία μου. «Τα υιοθετημένα παιδιά θέλουν από τους γονείς τους να νιώθουν άνετα με την ιστορία της υιοθεσίας τους και να τους την αφηγούνται ξανά και ξανά για να τη μάθουν και να την αφηγούνται κι εκείνα. Τονίστε στο παιδί ότι το ίδιο δεν ευθύνεται σε τίποτα για την κατάσταση που οδήγησε στην υιοθεσία του».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / Benjamin Manley (UNSPLASH)
4. Κινδυνεύω περισσότερο από τα βιολογικά παιδιά από προβλήματα αυτοεκτίμησης, ταυτότητας, συμπεριφοράς. «Ορισμένα υιοθετημένα παιδιά δοκιμάζουν τα όριά τους, προσπαθώντας να ανακαλύψουν αν θα εγκαταλειφθούν ξανά. Άλλα αποδέχονται καταστάσεις, κάποιες φορές σε βαθμό απόσυρσης, με την ελπίδα να διατηρήσουν τη θέση τους στη θετή οικογένεια, αναπτύσσοντας έναν “ψευδή εαυτό”. Πολλοί θετοί γονείς περιγράφουν τα παιδιά τους ως επιθετικά και μη συνεργάσιμα, θυμωμένα και χειριστικά. Τους ενθαρρύνω να προσπαθήσουν να κατανοήσουν την εμπειρία πίσω από τη συμπεριφορά τους, αντί να την κρίνουν ή να την κατονομάζουν».
5. Βρίσκομαι σε μια διαρκή αναζήτηση κάποιου που μου μοιάζει. «Τα υιοθετημένα παιδιά αναζητούν στον κόσμο το χαμένο τους “δίδυμο αδερφάκι” ή κάποιον που τους μοιάζει. Αυτό το “βασίλειο φαντασμάτων” είναι το μέρος όπου μπορούν να συναντήσουν τους βιολογικούς συγγενείς τους και να φανταστούν πώς θα ήταν η ζωή τους αν δεν είχαν υιοθετηθεί».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / Priscilla Du Preez (UNSPLASH)
6. Το γεγονός ότι αναζητώ τους βιολογικούς μου γονείς δεν σημαίνει ότι σάς απορρίπτω. «Τα υιοθετημένα παιδιά θέλουν να τα διαβεβαιώσετε ότι μπορείτε να “αντέξετε” την επιθυμία τους να μάθουν την καταγωγή τους. Ίσως μάλιστα να θέλουν ακόμα και να τα βοηθήσετε σε αυτή την αναζήτηση».
7. Θέλω να ανήκω κάπου, να αισθάνομαι ότι με αποδέχονται. «Παρόλο που η αποδοχή συνδέεται αναπόσπαστα με τη βιολογική οικογένεια, τα υιοθετημένα παιδιά ίσως βρουν υποστήριξη σε άλλους υιοθετημένους ανθρώπους ή στην κοινότητα της χώρας της καταγωγής τους. Ενθαρρύνετε ένα υιοθετημένο παιδί να καλλιεργήσει τα ίδια ενδιαφέροντα και χόμπι με εσάς, αλλά αγκαλιάστε και υποστηρίξτε και τα διαφορετικά ενδιαφέροντά του».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / Nathan Dumlano (UNSPLASH)
8. Είναι δύσκολο να είσαι υιοθετημένος. «Τα γεγονότα που συμβαίνουν μέχρι τα 3 χρόνια κωδικοποιούνται στον εγκέφαλο ως μη λεκτικές αναμνήσεις και παγιώνονται. Οι θετοί γονείς, γνωρίζοντάς το, μπορούν αργότερα να βοηθήσουν το παιδί να περιγράψει λεκτικά εκείνες τις συναισθηματικές εμπειρίες».
9. Θέλω να είστε σύμμαχοί μου σε όλα, προετοιμασμένοι για όλα. Η ψυχοθεραπεύτρια περιγράφει μια εμπειρία όπου ένας δάσκαλος, μη γνωρίζοντας ότι δύο συμμαθητές διαφορετικής φυλής ήταν υιοθετημένα παιδιά στην ίδια οικογένεια, τα ντρόπιασε μπροστά στην τάξη. Οι γονείς αλλά και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουν τέτοια περιστατικά.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / Thiago Cerqueira (UNSPLASH)
10. Θέλω να ξέρετε ότι η υιοθεσία κρατά μια ζωή. «Οι χωρισμοί, οι προσωπικές σχέσεις και οποιαδήποτε μετάβαση μπορεί να είναι ακόμα δυσκολότερα για κάποιον που ως μωρό ή νήπιο είχε αποχωριστεί τους βιολογικούς γονείς του. Οι θετοί γονείς μπορούν να συνεχίσουν να βοηθούν το υιοθετημένο παιδί τους να αντιμετωπίζει τέτοια γεγονότα ακόμα και στην ενήλικη ζωή του».
