Έπειτα από μια εύθραυστη άνοιξη, όταν ολόκληρος ο κόσμος μας κατέρρευσε, ήρθε το καλοκαίρι με τις σταθερές του. Γιατί, ό,τι κι αν συμβεί, όσο υπάρχει Ήλιος και η Γη περιστρέφεται γύρω του, η πιο φωτεινή εποχή του χρόνου θα συνεχίσει να κάνει τα μαγικά της. Φέτος, μάλιστα, που συνειδητοποιήσαμε πιο έντονα από ποτέ το εφήμερο της ύπαρξής μας, θα «στύψουμε» κάθε στιγμή και θα απολαύσουμε τους χυμούς της μέχρι την τελευταία σταγόνα, σαν παγωμένη λεμονάδα στον καύσωνα.
Γιατί, στην καλύτερη περίπτωση, ακόμα και αν μόλις γίναμε γονείς, έχουμε μπροστά μας μόνο 18 καλοκαίρια μαζί με τα παιδιά μας, προτού χαράξουν τη δική τους, ανεξάρτητη διαδρομή. Έστω κι αν εργαζόμαστε μέχρι και τον Αύγουστο (ειδικά φέτος, που πολλοί γονείς φάγαμε την άδειά μας νωρίτερα), έστω κι αν βρισκόμαστε σε μια ιλιγγιώδη κούρσα από υποχρεώσεις 12 μήνες τον χρόνο και δεν έχουμε την πολυτέλεια να βυθιστούμε για τα καλά στη ραστώνη της εποχής, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μοιραστούμε με την οικογένειά μας τις χαρές του καλοκαιριού.
♦ Θα καθόμαστε τα μεσημέρια στη βεράντα να τρώμε από μία ζουμερή φέτα κατακόκκινο καρπούζι, στριμωγμένοι στη σκιά, απολαμβάνοντας τη δροσιά της και το ρεσιτάλ των τζιτζικιών.
♦ Θα κάνουμε μακροβούτια στη θάλασσα, στήνοντας μάχες με νεροπίστολα και χαζεύοντας τα ψάρια με τις μάσκες μας (για snorkelling, όχι τις χειρουργικές), κι όταν βγαίνουμε έξω, με το δέρμα να καίει ακόμα από την αλμύρα και τα μέλη από τη γλυκιά κούραση της κολύμβησης, θα περπατάμε ξυπόλυτοι στην άμμο αναζητώντας κοχύλια και πολύχρωμα βότσαλα.
♦ Θα φτιάχνουμε στην άμμο κάστρα και φράγματα και πόλεις ολόκληρες, και καθόλου δε θα πειράζει όταν θα έρχεται το κύμα να τα ισοπεδώσει, γιατί θα έχουμε απολαύσει τη διαδικασία.
♦ Θα κάνουμε διαγωνισμό για το ποιος θα φάει πρώτος το παγωτό του, γελώντας καθώς θα πασαλειβόμαστε με λιωμένη σοκολάτα και βανίλια.
♦ Θα πηγαίνουμε βόλτες όταν σουρουπώνει, μικροί-μεγάλοι, με τα ποδήλατά μας, απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα καθώς θα πέφτει μέσα στη θάλασσα.
♦ Θα εξερευνούμε γραφικά σοκάκια χωριών, και στα «πώς» και τα «γιατί» με τα οποία θα μας βομβαρδίζουν τα παιδιά, παρακινημένα από τις ανακαλύψεις που θα τα περιμένουν σε κάθε γωνιά, θα απαντάμε ακούραστα και με ενθουσιασμό, χαλαροί καθώς θα είμαστε σε διακοπές.
♦ Θα περπατάμε στα περιβόλια των παππούδων οι οποίοι θα μας κοιτούν με βουρκωμένα μάτια, από συγκίνηση που μας ξαναβλέπουν ύστερα από τόσους μήνες κι από ευγνωμοσύνη που επιβίωσαν της μεγάλης δοκιμασίας. Όλοι μαζί -τρεις τέσσερις γενιές- θα μαζεύουμε ευωδιαστά φρούτα, λαχανικά και, στο τέλος, σαν τους αγρότες τον παλιό καιρό, θα καθόμαστε κάτω από ένα δέντρο και θα τρώμε σύκα και φέτα με τα χέρια.
♦ Θα βγαίνουμε τα βράδια στις πλατείες, σε πόλεις και χωριά, κι ενώ τα παιδιά θα παίζουν με τις μπάλες, τα πατίνια, τα ποδήλατά τους και θα ζωγραφίζουν με κιμωλίες στα πλακόστρωτα, εμείς θα συναντάμε φίλους και γνωστούς, θα γελάμε, θα αγκαλιαζόμαστε και θα προσπαθούμε να ξαναπιάσουμε τα νέα μας από εκεί που τα είχαμε αφήσει.
♦ Θα χαζεύουμε τη θάλασσα και τον ουρανό, θα αφηγούμαστε παραμύθια με πειρατές και γοργόνες, θα αναζητάμε μορφές στα λευκά σύννεφα.
♦ Θα τρώμε ψητό καλαμπόκι με λιωμένο βούτυρο και λίγο -παραπάνω- αλάτι ενώ κάνουμε βόλτες στους νυχτερινούς δρόμους, φωτισμένους ξανά από τα ανοιχτά μαγαζιά και ολοζώντανους, με κόσμο.
♦ Θα κάνουμε κάμπινγκ, έστω και για ένα Σαββατοκύριακο, χάνοντας τον λογαριασμό από τους καινούριους φίλους που θα κάνουν τα παιδιά μας αλλά και από τις βουτιές μας στη θάλασσα.
♦ Θα φτιάχνουμε κατασκευές με τα βότσαλα και τα κοχύλια που μαζέψαμε, κηροπήγια και θαλασσινούς πίνακες για να διακοσμήσουμε τις βεράντες και το σαλόνι του εξοχικού.
♦ Θα εξερευνούμε μονοπάτια στο βουνό, κρυμμένοι από τον καυτό ήλιο ανάμεσα στις φυλλωσιές των δέντρων, με προορισμό μία πηγή ή έναν καταρράκτη όπου θα ξεδιψάμε και θα σβήνουμε την κούραση από τα πόδια μας στο παγωμένο νερό.
♦ Θα καθόμαστε, όταν πέφτει ο ήλιος, σε ταράτσες με θέα την πόλη, πίνοντας αναψυκτικά τα παιδιά και οι μεγάλοι παγωμένο λευκό κρασί, παίζοντας επιτραπέζια μέχρι αργά τη νύχτα.
♦ Θα ανάβουμε φωτιές στην παραλία και θα μαζευόμαστε ολόγυρά τους για να αφηγηθούμε ιστορίες τρόμου – έχοντας αποδεχτεί ότι εκείνη τη νύχτα τα παιδιά θα κοιμηθούν κολλημένα πάνω μας.
♦ Θα βουτάμε το μωρό μας στη θάλασσα, ακούγοντάς το να ξεκαρδίζεται στα γέλια, και, μέχρι να κλείσουμε και να ανοίξουμε ξανά τα μάτια μας, θα βγαίνει από το νερό ένας έφηβος, διπλάσιος από το μπόι μας, να πάει να συναντήσει την παρέα του στο παραλιακό μπαράκι.
There are only 18 summers in childhood... How will you make this one count?
Από τη Γεωργία Καρκάνη
Inspiration: Motherly
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο καλοκαιρινό τεύχος του BOOM
