Τις τελευταίες ημέρες αισθάνομαι πως βάλλομαι από παντού με ειδήσεις που με σοκάρουν. Ως μάνα, ως γυναίκα, ως άνθρωπο.
Μάνες ποδοπατούν μάσκες στο Σύνταγμα, σε σκηνές που θυμίζουν μεσαιωνικό κυνήγι μαγισσών, το casting του ΣΚΑΙ επιλέγει να βάλει στο Big Brother έναν άνθρωπο επικίνδυνο και μόνο που υπάρχει και συνομιλεί και μια στρατιά γυναικών κυρίως -απίστευτο- μαμάδων έχει βάλει την Τζένη Μπαλατσινού σε έναν στόχο και της πετάει βελάκια που έμεινε έγκυος στα 50.
Θλίβομαι που μεγαλώνω δύο παιδιά σε αυτόν τον κόσμο.
Λυπάμαι που πρέπει να επιχειρηματολογήσω υπέρ της μάσκας. Θα δανειστώ ένα κομμάτι από τη συγκλονιστική ανάρτηση της Ένης Μιχαηλίδου -Διευθύντριας του Παιδοπνευμονολογικού ιατρείου του ΠΑΓΝΗ- για τους γονείς που διαδηλώνουν για τις μάσκες "Αγαπητοί επαναστάτες η μάσκα δεν είναι φυλακή. Είναι απόδειξη αισθήματος ευθύνης, αξιοπρέπειας και σεβασμού προς τους συνανθρώπους μας. Σαν υπεύθυνη παιδοπνευμονολογικού ιατρείου του ΠΑΓΝΗ εδώ και δεκαετίες θα ήθελα να τονίσω ότι η χρήση της απλής μάσκας στα παιδιά δεν εγκυμονεί κανένα κίνδυνο. Ειδικότερα δε, προστατεύει περισσότερο τα παιδιά με ελεγχόμενο βρογχικό άσθμα που είναι ευάλωτα σε λοιμώξεις. Τα παιδιά χρειάζονται το παράδειγμα των γονέων και όχι δικαιολογητικά για το σχολείο τους".
Νιώθω άγχος, τεράστιο άγχος, που η κόρη μου και οι φίλες της θα έχουν πρόσβαση σε τηλεοπτικά ομιλούντα σκουπίδια που καθιστούν τον βιασμό ένα είδος σεξουαλικού ενδεχόμενου. Έχεις τις εξής επιλογές λοιπόν κόρη μου, να σου αρέσει το σεξ, να κάνεις σεξ επειδή το θες ή αν δεν θες, υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιος να σε βιάσει γιατί θέλει να "αδειάσει". Και αυτό είναι οκ, γιατί υποστηρίζεται από έναν παίκτη που πρωταγωνιστεί σε reality που προβάλλεται από ένα κανάλι πανελλήνιας εμβέλειας. Σε ένα reality μάλιστα που δεν κόβεται το επόμενο λεπτό, αλλά συνεχίζει να υπάρχει μέχρι να ακούσουμε την επόμενη ατάκα. Όχι δεν το δέχομαι.
Αναρωτιέμαι πώς είναι να έχεις ζήσει το θαύμα της μητρότητας και την ίδια στιγμή, επώνυμα, να κάνεις σχόλιο/κατάρα κάτω από την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης μιας γυναίκας; Ποιος είναι αυτός που θα πει τι είναι "φυσιολογικό" και τι όχι για μία μάνα; Μια γυναίκα που με την πορεία της έχει αποδείξει την αφοσίωση στα παιδιά της, την επιθυμία της τα τελευταία χρόνια να απέχει από την επιθετική δημοσιότητα και εκφράζει με μοναδικό τρόπο την ανάγκη πολλών γυναικών για μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, βρίσκεται ξαφνικά στο επίκεντρο ενός κόλαφου επιθέσεων που της καταλογίζουν το "μη φυσιολογικό". Τα 50 είναι τα νέα 40, όπως τα 40 είναι τα νέα 30 και με τη βοήθεια της επιστήμης, της ιατρικής και της ψυχολογίας όλο και περισσότερες γυναίκες βιώνουν το θαύμα της μητρότητας σε μεγαλύτερες ηλικιές δεδομένου πως εξαιτίας της επαγγελματικής πίεσης και της οικονομικής ανασφάλειας είναι σχεδόν αδύνατο πλέον να κάνεις παιδιά μικρή. Αλλά και να μην συμφωνείς με την Τζένη, και να πιστεύεις πως "στα 70 της το παιδί της θα είναι 20" και να επιχειρηματολογείς για μία "γιαγιά" που θα πάει στην αποφοίτηση του παιδιού της, το σοκαριστικό είναι ότι δεν ντρέπεσαι να το εκφράζεις στην ίδια, με επώνυμα σχόλια στο Instagram, ειδικά κατά τη διάρκεια της ευαίσθητης περιόδου της εγκυμοσύνης.
Τρέμω για τη Δευτέρα που έρχεται. Αν τα παιδιά μου στο σχολείο τους αντιμετωπίσουν εικόνες παιδιών που σαν καλά δασκαλεμένα στρατιωτιάκια από τους γονείς τους δεν φορέσουν μάσκες, πραγματικά δεν ξέρω τι θα έχω να τους απαντήσω. Ήδη προσπαθώ με χαμόγελο να τους εξηγήσω πως όλα αυτά που τους δίδαξα, οι αγκαλιές, το φαγητό που μοιράζεσαι, το μολύβι που δίνεις στον φίλο σου, το χεράκι που κρατάς με την κολλητή σου θα πρέπει να μπουν σε προσωρινό pause. Προσπαθώ να τους εξηγήσω πως συνεχίζουμε να αγαπάμε και να μοιραζόμαστε συναισθήματα, όμως δυστυχώς όχι πράγματα. Στην ερώτηση όμως για έναν συμμαθητή που ήθελε να μπει στην τάξη χωρίς μάσκα γιατί με τη μάσκα δεν μπορεί να αναπνεύσει, δεν ξέρω τι θα έχω να απαντήσω. Ξαφνικά αυτές οι μάνες με βάζουν εμένα στη σέντρα. Εγώ δηλαδή θέλω τα παιδιά μου να μην αναπνέουν, να μην αγκαλιάζονται, να μη μοιράζονται, να μην συναναστρέφονται με τους φίλους τους, να μη χαμογελούν. Είμαι μια μάνα που επιβάλω τη σκλαβιά ενώ άλλες, επαναστάτριες απελευθερώνουν τα παιδιά τους ποδοπατώντας σε παραλήρημα επιπέδου Ζαν ντ' Αρκ τις μάσκες μπροστά από τη Βουλή.
Από τις μάσκες, στον επίδοξο βιαστή και από εκεί στη στοχοποίηση της Μπαλατσινού, ο Σεπτέμβριος φαίνεται πως ξεκινά με πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από τον Covid-19.
Εύχομαι να ηρεμήσουμε, να πάρουμε βαθιές ανάσες και σύντομα να επικρατήσει η λογική. Εναλλακτικά μπορούμε, όπως ολόσωστα έθεσε ο Θύμιος Βούλγαρης να καταλήξουμε πως "για ακόμα μια φορά, με απόλυτο τρόπο είμαστε δυο Παράλληλοι Κόσμοι. Και πως οφείλουμε, εν τέλει, να επιλέξουμε πλευρά".
Καλή σχολική χρονιά στα παιδιά μας αλλά κυρίως σε εμάς.
Μυρτώ
