Με αφορμή το νέο του βιβλίο με τίτλο "Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173", μιλήσαμε με τον συγγραφέα των best sellers, Βαγγέλη Γιαννίση. Μεταξύ άλλων, ο διάσημος συγγραφέας αναφέρθηκε στα εγκλήματα πάθους και διαχώρισε τον όρο "γυναικοκτονία" από εκείνον της "ανθρωποκτονίας". Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε πριν λίγο καιρό στο Στο Yes I Do, δυστυχώς όμως, η κουβέντα μας παραμένει με έναν τρόπο επίκαιρη. Παραθέτουμε απόσπασμά της...
Άραγε πώς ένας έρωτας καταλήγει σε φόνο;
Δύσκολη ερώτηση. Κατ’ αρχάς πιστεύω πως είναι σκόπιμο να πω ότι κανένας αληθινός έρωτας δεν μπορεί να καταλήξει σε φόνο —ο έρωτας είναι μία, τρόπο τινά, δύναμη του καλού και από το καλό δεν μπορεί να παραχθεί κακό. Μία σχέση όμως, μπορεί να καταλήξει σε φόνο. Το καλούπι των σχέσεων δεν είναι ένα, κάθε σχέση είναι διαφορετική και τα χαρακτηριστικά της εξαρτώνται από αυτά των δύο πόλων του ζευγαριού. Από αυτά τα χαρακτηριστικά εξαρτάται και η έκβασή της: ούτε όλα τα ζευγάρια που είναι μαζί είναι το ίδιο ευτυχισμένα, ούτε όλοι οι χωρισμοί καταλήγουν σε φόνο. Σίγουρα υπάρχουν σημάδια, που προμηνύουν το κακό -και δυστυχώς οι περισσότεροι παρατηρητές τα κατανοούν, αφού αυτό έχει ήδη γίνει.
"Γυναικοκτονία”, “δολοφονία”, “έγκλημα πάθους”: Αυτές οι έννοιες έχουν για εσάς διαφορετική σημασία ή ταυτίζονται;
Πιστεύω πως ο όρος “έγκλημα πάθους” είναι μία έννοια που καλό θα ήταν να βγει απ’ τα λεξικά μας, καθώς ξεπλένει τον δράστη. Το πάθος πολλές φορές ταυτίζεται με τον έρωτα, επομένως η έκφραση αυτή υπονοεί πως ο δράστης σκότωσε το θύμα από έρωτα. "Επειδή την αγαπούσε". Με λίγα λόγια, έκανε το κακό, αλλά από την καλή του την καρδιά. "Πάνω στην κακή στιγμή". Η δολοφονία είναι ένας όρος-ομπρέλα (τον χρησιμοποιούμε στην καθομιλουμένη για να αντικαταστήσουμε τον νομικό όρο ανθρωποκτονία), ο οποίος περιλαμβάνει και τον όρο “γυναικοκτονία”. Τι σημαίνει αυτός; Με βάση την ταξινόμηση που του δίνει η Διεθνής Ταξινόμηση Εγκλημάτων για Στατιστικούς Σκοπούς ορίζεται ως η σκόπιμη ανθρωποκτονία μίας γυναίκας με μισογυνικά ή έμφυλα κίνητρα. Δεν είναι όρος καινούριος, άσχετα αν στη χώρα μας μονάχα πρόσφατα αρχίσαμε να τον χρησιμοποιούμε.
Ποιο είναι συνήθως το κίνητρο πίσω από ένα “έγκλημα πάθους”;
Η πεποίθηση του δράστη πως το θύμα είναι κτήμα του.
“Όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι”: Πόσο σύμφωνο σας βρίσκει αυτή η άποψη;
Θεωρητικά είναι σωστή. Μοιάζει σωστή. Αλλά στην τελική, ο καθένας κάνει τις επιλογές του και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων επιλέγει να μη σκοτώνει. Είναι αλήθεια πως οι δολοφόνοι (με εξαίρεση ειδικές περιπτώσεις) είναι άνθρωποι καθημερινοί, οι οποίοι βρέθηκαν σε οριακές καταστάσεις. Ωστόσο, δεν γίνονται όλοι οι καθημερινοί άνθρωποι σε οριακές καταστάσεις δολοφόνοι και αυτό ίσως θα πρέπει να μας λέει κάτι.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Βαγγέλη Γιαννίση στο Yes I Do, εδώ.