Είμαστε σίγουροι ότι έχετε τις καλύτερες προθέσεις να υποστηρίξετε τη φίλη, τη συνάδελφο ή το μέλος της οικογένειάς σας που μόλις έγινε μαμά. Μερικές φορές όμως δεν αρκούν οι προθέσεις για να αποφύγουμε να πούμε πράγματα που θα κάνουν κάποιον να νιώσει άσχημα, ειδικά στην περίοδο της λοχείας, όταν οι ορμόνες μιας γυναίκας μπορεί να την κάνουν ευάλωτη σε ατάκες που, στο παρελθόν, μπορεί να μην παρατηρούσε καν. Όπως οι παρακάτω φράσεις, που δεν πρέπει ποτέ να πούμε, ή να ξαναπούμε.
«Μην ανησυχείς, θα τα χάσεις τα κιλά της εγκυμοσύνης»: Ακόμα και αν μια νέα μαμά έχει συνειδητοποιήσει απόλυτα τις αλλαγές στο σώμα της, θα προτιμούσε να μην της τις επιβεβαιώνουν οι άλλοι – ειδικά με μια ατάκα που δεν βγαίνει πάντα αληθινή, καθώς κάποιες γυναίκες αργούν πάρα πολύ να ανακτήσουν το προ-εγκυμοσύνης σώμα, ενώ άλλες, απλά, δεν επανέρχονται στα προηγούμενα επίπεδα βάρους τους.
«Φαίνεσαι κουρασμένη»: Ένας νέος γονιός, ειδικά μια μαμά που θηλάζει και ξυπνάει κάθε δύο-τρεις ώρες, δεν φαίνεται κουρασμένος: είναι. Και δεν θέλει να του υπενθυμίζει κανένας τα σημάδια της εξάντλησης στο πρόσωπό του, ειδικά με την κακή διάθεση που έχει μετά από ένα ακόμα βράδυ αϋπνίας.
«Φρόντισε να απολαύσεις κάθε λεπτό με το μωρό σου»: Ήδη υποφέρουμε από αρκετές αμφιβολίες και ενοχές για οτιδήποτε αφορά τη μητρότητα, από τον θηλασμό μέχρι το μπάνιο του παιδιού. Δεν αντέχουμε λοιπόν να νιώθουμε και άσχημα επειδή, στην πραγματικότητα, ίσως δεν απολαμβάνουμε πάντα κάθε λεπτό με το μωρό μας αλλά πολλά από αυτά τα περνάμε παραπατώντας από τη νύστα ή στρεσαρισμένες επειδή δεν ήπιε «αρκετό» γάλα.
«Αν δυσκολεύεσαι τώρα, πού να δεις όταν θα μεγαλώσει λίγο»: Όλες θέλουμε, ειδικά στις πιο σκοτεινές στιγμές της μητρότητας, να μας διαβεβαιώνουν ότι όσο μεγαλώνει το παιδί τα πράγματα θα γίνονται καλύτερα. Έστω κι αν, ουσιαστικά, τα προβλήματα αλλάζουν– αλλά αυτό να μείνει μεταξύ μας, μην το πείτε στη νέα μαμά που έχει τρελαθεί από τις ορμόνες και το στρες.
«Τι τυχερή που είσαι που μένεις στο σπίτι να μεγαλώσεις το παιδί σου!»: Μπορεί για τις εργαζόμενες μητέρες αυτή η κατάσταση να μοιάζει ονειρεμένη, ειδικά τις ημέρες που οι 24 ώρες δεν αρκούν, όμως μια stay-at-home-mom πιθανόν να μην τη βλέπει ακριβώς έτσι...
«Τόσο νωρίς μετά τον τοκετό επιστρέφεις στη δουλειά;»: Ίσως να μην ήταν επιλογή της εργαζόμενης μητέρας να γυρίσει στο γραφείο στους πρώτους μήνες της ζωής του μωρού της. Ή, μπορεί, απλά, να αγαπάει τη δουλειά της και να της έχει λείψει – οπότε και πάλι δεν είναι υποχρεωμένη να λογοδοτήσει σε κανέναν.
«Εγώ δεν θα πήγαινα με τίποτα τόσο νωρίς το δικό μου παιδί στον παιδικό σταθμό»: Κάθε οικογένεια πηγαίνει το παιδί της στον παιδικό σταθμό όποτε το επιλέξει ή το έχει ανάγκη και, για ακόμα μία φορά, δεν είναι υποχρεωμένη να λογοδοτήσει σε κανέναν.
«Πότε με το καλό το δεύτερο;»: Κάθε ζευγάρι έχει το δικαίωμα να επιλέξει αν θα κάνει ένα, δύο, τρία, δεκατρία παιδιά – ή να μην κάνει. Και ακόμα και αν αποφασίσει -και αν μπορεί, γιατί υπάρχει πάντα και αυτή η παράμετρος- να «χαρίσει στο παιδί του ένα αδερφάκι» (μια εναλλακτική εκδοχή της ίδιας ατάκας), θα το ανακοινώσει όταν θα νιώσει έτοιμο.
«Το μωρό είναι ίδιο η γιαγιά του/ο παππούς του/η θεία του/είναι σίγουρα δικό σου; (η τελευταία εκδοχή της ατάκας ξεστομίζεται σε μορφή αστείου)»: Σε κάποιους γονείς, απλά, δεν αρέσει να ακούν ότι το παιδί τους δεν τους μοιάζει. Υπάρχουν επίσης οι περιπτώσεις των υιοθετημένων παιδιών, οπότε ίσως η οικογένεια να μην επιθυμεί να ανοίξει τη σχετική συζήτηση μαζί μας.
«Έχει αρχίσει να μιλάει/περπατάει/στέκεται όρθιο;»: Με μια πρόχειρη δημοσκόπηση, σχεδόν κάθε νέος γονιός ανησυχεί, κατά βάθος, ότι το μωρό του δεν έχει κατακτήσει ακόμα κάποια δεξιότητα που εκείνος πιστεύει ότι θα έπρεπε να έχει κατακτήσει. Οπότε καλύτερα να μη φέρνουμε στην επιφάνεια αυτές τις ανησυχίες– και, ακόμα περισσότερο, να μην του προκαλούμε ακόμα περισσότερες.
