παιδιά και πανδημία

Αν καθίσεις να σκεφτείς με ηρεμία όλα όσα συνέβησαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, έχεις δύο επιλογές. Ή να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο ή να δεις τα πράγματα υπό μια άλλη οπτική.

"Δεν υπάρχει τίποτα πιο λυπηρό από ένα σχολείο χωρίς παιδιά", μας λέει η Ελένη Δούκα. Μιλάμε στο τηλέφωνο, είναι Σάββατο απόγευμα, λίγο προτού οι μαθητές της Γ' Λυκείου επιστρέψουν στις τάξεις έπειτα από δύο ολόκληρους μήνες.

Αυτή την περίοδο, που βομβαρδιζόμαστε με δυσάρεστες ειδήσεις από το μέτωπο της πανδημίας του κορωνοϊού, είναι πιο δύσκολο από ποτέ να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούν η θετική σκέψη και η αισιοδοξία.