Προσπαθώ να θυμηθώ πώς ήταν η ζωή μου πριν γίνω μαμά. Δεν ξέρω αν το έχετε πάθει κι εσείς, αλλά, κάπως, η ζωή πριν από τον ερχομό των παιδιών ήταν λες και ανήκε σε ένα μακρινό παρελθόν. Είναι λες και τότε δεν είχα συναισθήματα. Ή, για να το πω πιο σωστά, δεν είχα ανακαλύψει το εύρος των συναισθημάτων που κρύβονταν στην καρδιά μου. Προσπαθώ να θυμηθώ με τι γελούσα, με τι έκλαιγα, με τι αγχωνόμουν... Αδύνατο. Σήμερα, τα παιδιά μου με ορίζουν στο μεγαλύτερο κομμάτι της ύπαρξής μου.
Ξυπνάω και κοιμάμαι με τη σκέψη τους. Δουλεύω, περπατάω στον δρόμο, αγκαλιάζω τον άντρα μου, οδηγώ, μαγειρεύω, βγαίνω με τους φίλους μου, κι όμως το μυαλό μου είναι σε εκείνα. Όχι, δεν ήμουν «ταγμένη μάνα» και, αν με ρωτάτε, πριν γίνω μαμά έβλεπα μωρά και σπάνια γύριζα για να ασχοληθώ μαζί τους περισσότερο. Μπορεί να έβλεπα έναν σκύλο και να έτρεχα να τον αγκαλιάσω, αλλά με τα μωρά δεν είχα ποτέ τέτοια σχέση. Και μια μέρα, μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, με επίπεδη κοιλιά ακόμη, άκουσα από τον υπέρηχο για πρώτη φορά την καρδιά του Οδυσσέα να χτυπάει. 165 παλμούς το λεπτό. Ακόμα θυμάμαι τον ήχο αυτό. Αγωνιώδης, δυνατός, υπέροχος. Από την ημέρα εκείνη η καρδιά μου χτυπάει διπλά. Χτυπάει για να μπορεί να υποστηρίξει, να μεγαλώσει, να προστατέψει εκείνη την καρδιά. Και της Ιριάνας. Εκείνη την ημέρα όλα άλλαξαν. Ξαφνικά, ο κόσμος γύρω μου έγινε ακόμα πιο μαγικός. Πίστεψα στα θαύματα. Μα πώς γινόταν από την ένωση δύο ανθρώπων να δημιουργείται ένα μωρό; Ένα αληθινό μωρό. Δικό μου. Η γέννηση των παιδιών μου με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Μου άνοιξε νέες πόρτες στην προσφορά προς τους άλλους ανθρώπους, τα παιδιά, τον πλανήτη, τα ζώα. Ξαφνικά, δεν ήμουν μια κοπέλα που ήθελε να σπουδάσει, να ταξιδέψει, να ζήσει. Ήμουν μια γυναίκα που όφειλε να προστατέψει, να δημιουργήσει, να αγαπήσει με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Και ξαφνικά ο γάμος, η αγάπη δύο ανθρώπων, το «Yes I Do» έδωσαν τη θέση τους στο επόμενο βήμα. Τα παιδιά. Το υπέροχο μέλλον αυτού του υπέροχου κόσμου. Το ΒΟΟΜ. Σας ευχαριστώ που κρατάτε αυτή τη στιγμή στα χέρια σας το πρώτο μας τεύχος και σας ευχαριστώ που, μόλις ανακοινώσαμε πως προχωράμε με κάτι καινούριο, γεμίσατε το inbox μου με δεκάδες μηνύματα εμψύχωσης και υποστήριξης! Από την πλευρά μας δεσμευόμαστε να φέρουμε στα σπίτια σας όχι «άλλο ένα περιοδικό» για γονείς, αλλά ένα περιοδικό με άποψη, πρωτοπόρα θέματα, ρηξικέλευθες συνεντεύξεις, τρυφερές ιστορίες, συναρπαστικά πρόσωπα και φυσικά αξιολάτρευτα μωρά. Υποσχόμαστε, στο www.boommag.gr, να σας προσφέρουμε καθημερινά ένα είδος ενημέρωσης πολύ διαφορετικό από τα άλλα. Υποσχόμαστε να σας «αγκαλιάσουμε», για να ανακαλύψουμε μαζί τα μυστικά αλλά και τους σημαντικούς σταθμούς του υπέροχου ταξιδιού της μητρότητας και της πατρότητας. Είμαι τόσο συγκινημένη που ξεκινάμε. Δυσκολεύτηκα όσο ποτέ να περάσω τα συναισθήματά μου στο χαρτί, αλλά, για εμένα, σημασία τώρα έχει να συνεχίσετε την ανάγνωση! Αναμένω τις απόψεις, τα σχόλια και τις προτάσεις σας στο «Ask Myrto» που θα βρείτε στο site μας! Κλείνοντας, θα μοιραστώ μαζί σας κάτι. Είμαι κι εγώ μια κουρασμένη μαμά, κοιμάμαι λίγο, δουλεύω πολύ, αγχώνομαι για τα πάντα, κλαίω πολύ, γελάω ακόμα περισσότερο, μα το βράδυ, όταν κοιμηθούν τα παιδιά μου, εξαντλημένη από την ημέρα που μόλις τελείωσε, πάω στα κρεβάτια τους και τους ψιθυρίζω όλα όσα δεν πρόλαβα να τους πω μέσα στην ημέρα. Τους λέω πόσο σημαντικά είναι για εμένα, πόσο περήφανη μαμά με κάνουν, πόσο αθεράπευτα πολύ τα αγαπώ, και τους εξηγώ πως θα είμαι δίπλα τους -εγώ και ο μπαμπάς τους- για πάντα. Δεν ξέρω αν με ακούν, αλλά, μεγαλώνοντας, αισθάνομαι πως, αν ένα πράγμα χρειάζομαι από τους γονείς μου, είναι αυτή η μοναδική αίσθηση ασφάλειας και ζεστασιάς που νιώθω κοντά τους. Αυτό θέλω να δώσω και στα δικά μου παιδιά.
Babies of Outstanding Mommies, είστε η έμπνευσή μας! Mommies -and daddies- of Outstanding Babies, αυτό είναι το περιοδικό σας!
ΝΟΤΕ: Και, ξέρετε, το «Babies» ως πρώτη λέξη του BOOM δεν απευθύνεται μόνο στα πραγματικά μωρά. Αλλά και σε όλα τα πιο μεγάλα παιδιά του κόσμου που, όσο κι αν μεγαλώσουν, θα είναι πάντα τα «μωρά» των γονιών τους.
Με όλη μου την αγάπη,
Μυρτώ
